topografoi.com



Author Topic: Φοιτητικέ Σύλλογε είσαι εδώ;  (Read 4883 times)

Κωστής

  • Administrator
  • Posts: 577
  • Gender: Male
    • kp
[size=12]Μιας και η Παιδεία και οι αγώνες για αυτήν είναι στο επίκεντρο των συζητήσεων τελευταία και η λειτουργία της γενικής συνέλευσης τέθηκε εν αμφιβόλω την προηγούμενη βδομάδα με το γνωστό περιστατικό της κατάληψης κατέγραψα μια σειρά από παρατηρήσεις πάνω στην λήψη αποφάσεων από τα Φοιτητικά όργανα, έτσι, γιατί η τηλεόραση δεν έχει τπτ κι εγώ βαριέμαι εδώ μέσα... Κάποιες από αυτές τις παρατηρήσεις τις έχω επαναλάβει σε παλαιότερα θέματα στο forum.

Τι περιλαμβάνει μια ΓΣ;

Αρχικά, η θεματολογία έχει τεράστιο εύρος και περιλαμβάνει κυρίως ζητήματα παγκόσμιας σημασίας όπως πόλεμοι, πυρηνικές δοκιμές, βρίσιμο του Μπους,  δευτερευόντως ζητήματα πανελλαδικά όπως αλληλεγγύη σε απεργούς και φυλακισμένους, επίθεση στην εκάστοτε κυβέρνηση και καμιά φορά και εντελώς παρεμπιπτόντως τίθεται και κανα ζητηματάκι της σχολής...

Η κουβεντούλα που διεξάγεται κατά τη διάρκεια της ΓΣ κατά την οποία θα έπρεπε κανονικά να συζητούνται τα ζητήματα των φοιτητών μέσω διαλόγου, έχει ως εξής. Κάθε χρονιά μοιράζονται οι ρόλοι. Η παράταξη, της οποίας ο πολιτικός φορέας είναι στην εξουσία λαμβάνει το ρόλο του κυβερνητικού εκπροσώπου στη Σχολή. Όλες οι ερωτήσεις των υπολοίπων προς τον εκάστοτε ομιλητή αυτής της παράταξης , ξεκινάνε πάντα με το "Η κυβέρνησή σου...", έτσι για λίγα λεπτά της ώρας ο εν λόγω ομιλητής αισθάνεται Πρωθυπουργός. Απαντά βέβαια με ανάλογο στυλ "Κι εσύ όμως συνάδελφε το 1996 είχες κάνει..." αναφερόμενος φυσικά όχι στον συνάδελφο που το '96 ήταν μαθητής δημοτικού, άντε γυμνασίου, αλλά στον πολιτικό του φορέ[size=12][/size]α.... Κι έτσι περνάει ο καιρός....  Αρκετές φορές σε δύσκολη θέση έρχεται  και ο ομιλητής της παράταξης της οποίας ο πολιτικός φορέας είναι εν δυνάμει κόμμα εξουσίας. [Μην ξεχνάμε, δικομματισμός... ]  Συχνά, όταν τα πράγματα σοβαρεύουν, γίνεται αναδιανομή των ρόλων κι έτσι έχουμε, Φασίστες, Δημοκράτες, Αγωνιστές, Επαναστάτες, Ρομαντικούς, Απολιτίκ και Πρωτοετείς. Οι Πρωτοετείς είναι ιδιαίτερη κατηγορία. Είναι εκείνοι που μπαίνουν στη ΓΣ με την ελπίδα πως για πρώτη φορά στη ζωή τους θα συμμετάσχουν σε αμεσοδημοκρατική διαδικασία λήψης αποφάσεων και τελικά καταλήγουν απηυδισμένοι για καφέ στην Παπάγου. Καλύτερα βέβαια για αυτούς.. Όχι για την Παιδεία..

Στις Γενικές συνελεύσεις δεν γίνεται συζήτηση. Δε γίνεται σύνθεση απόψεων και οπωσδήποτε δεν συν-διαμορφώνονται οι τελικές αποφάσεις από τους φοιτητές. Όσοι φοιτητές αντέχουν να παρακολουθήσουν μια ΓΣ απλά επιλέγουν μεταξύ έτοιμων πλαισίων που θέτουν προς ψήφιση οι παρατάξεις. Δεν συζητείται κάθε θέμα ξεχωριστά και δεν ακούγονται τοποθετήσεις επί αυτού ώστε να επιλεγεί η πιο αντιπροσωπευτική. Η ΓΣ καταλήγει εν τελει μια σχιζοφρενής διαδικασία κατά την οποία είναι δυνατόν να ψηφιστεί ένα πλαίσιο που υποστηρίζει την τάδε άποψη (π.χ. ναι στα ιδιωτικά πανεπιστήμια) και την επόμενη βδομάδα (δίχως να ΄χει μεσολαβήσει κάποια νομοθετική αλλαγή επί του θέματος που τίθεται προς ψήφιση) να ψηφιστεί ένα άλλο πλαίσιο που υποστηρίζει την δείνα άποψη (π.χ. οχι στα ιδ. πανεπιστήμια). Πως μετά να πάρει κάποιος σοβαρά τις αποφάσεις αυτού του Σώματος;

Αν ψηφιστεί κάτι που δεν αρέσει σε μια παράταξη, (π.χ. οχι στην κατάληψη), εκείνη μπορεί να μαζέψει υπογραφές και να κάνει εκ νέου συνέλευση μέχρις ότου κερδίσει τη συνέλευση (αφού δε θα κατεβαίνει πάντα κόσμος να καταψηφίσει την πρότασή της, έχουμε και άλλες δουλειές..)...

Ο ρόλος των Παρατάξεων..ή αλλιώς: Διαίρει και Βασίλευε!

Ιστορικά δύο είναι οι κορυφαίες μέθοδοι που έχουν χρησιμοποιήσει μεγάλοι ηγέτες για να κυβερνήσουν με την ησυχία τους. Διαίρει και Βασίλευε και ¶ρτον και Θεάματα στο λαό.. Αυτά καλούνται να εφαρμόσουν και εδώ οι παρατάξεις. Να διαιρέσουν το φοιτητικό σώμα αποδυναμώνοντας  το έτσι  και να το κοιμίσουν δίνοντας του μια ψευδαίσθηση ικανοποίησης και πληρότητας μέσα από την διασκέδαση και την ψυχαγωγία.

Οι παρατάξεις προσφέρουν μόνο θεάματα, άντε και άρτο(ή καλύτερα ουίσκι) καμιά φορά όταν διοργανώνουν κανα πάρτυ ή καμιά κοπή πίτας. Περιορίζουν τη δράση τους στη διοργάνωση χοροεσπερίδων στο κυλικείο της σχολής ή σε κάποιο γνωστό μπουζουκομάγαζο, πάντα με καλύτερη -φοιτητική- τιμή. ¶μα κι όλας είστε τυχεροί και ανάψουν τα αίματα μπορεί να παρακολουθήσετε καμια οργανωμένη εκστρατεία σαν τα περσινά γεγονότα.  

Ουφ! ήδη με κούρασε το γράψιμο.. Θα συνεχίσω αύριο την περιγραφή.. Πριν κλείσω όμως για σήμερα να μην ξεχάσω να αναφέρω πως:

Τα μέλη των λεγόμενων αριστερών παρατάξεων είναι απευθείας απόγονοι του Κομμαντάτε και των φοιτητών που εξεγέρθηκαν το '73 εναντίον της Χούντας, ενώ τα μέλη των δεξιών παρατάξεων είναι απευθείας απόγονοι του Χίτλερ και του Παπαδόπουλου και όταν τους βλέπετε στο δρόμο να τους δείχνετε με το δάχτυλο. Αν τυχόν (οι δεύτεροι) θελήσουν να καταθέσουν και στεφάνι κατά τον εορτασμό του Πολυτεχνείου, οι αριστερές παρατάξεις κληρονομικώ δικαίω τους πετάνε πέτρες και τους  προπηλακίζουν..

Συνεχίζω άλλη μέρα.. Όποιος θέλει συμπληρώνει κάτι που ξέχασα, ή (ακόμα καλύτερα) αν διαφωνεί, ας εκφράσει τη διαφωνία του..  
[/size]
« Last Edit: 29 Οκτ 2006, 23:41 by admin »

liberostelios

  • Administrator
  • Posts: 145
  • Gender: Male
Re: Φοιτητικέ Σύλλογε είσαι εδώ;
« Reply #1 on: 30 Οκτ 2006, 01:45 »
Δε θα πρέπει, όμως, να αδικήσουμε αυτή την κατάσταση που πετυχαίνει, πραγματικά, το στόχο της: προετοιμάζει τους επόμενους πολίτες (και λέω "επόμενους" γιατί δε συνειδητοποιούμε ότι είμαστε ήδη ενήλικοι και νοήμονες πολίτες, ή για την ακρίβεια δεν συμπεριφερόμαστε ως τέτοιοι) για να συμμετέχουν στην υπάρχουσα κατάσταση της κοινωνίας!

Όταν τελειώσουμε το πανεπιστήμιο (όποτε γίνει αυτό, έχουμε καιρό...) και δεν έχουμε πια που να αποδείξουμε το πόσο κάφροι είμαστε, βλέπουμε ότι μπορούμε να συνεχίσουμε να ασχολούμαστε με την έλλειψη ουσίας, την τυφλή υπακοή σε ανώτερους, το βρίσιμο προς ανθρώπους με άλλες ιδέες και τις υπόλοιπες τέτοιου είδους δραστηριότητες, μπαίνοντας στα κόμματα (που είναι ότι και οι παρατάξεις, με παρεμφερές όνομα και με διαφορετικές ηλικιακές... κατανομές!). Ασφαλώς, και επειδή έχουμε δημοκρατία, μπορούμε να μην επιλέξουμε αυτή την οδό αλλά απλά ως ενεργοί πολίτες να υπερασπιζόμαστε παντού το κόμμα-παράταξη όπου ανήκαμε (ή πιστεύαμε) με ιδιαίτερο πάθος και να το ψηφίζουμε πάντα, είτε προσφέρει έργο, είτε όχι, οπότε θα έχουμε κάνει το χρέος μας ως προς την κοινωνία και την έννοια της δημοκρατίας.

Έτσι, βγαίνουμε ήδη "ψημένοι" στη ζωή μετά τις σπουδές λαμβάνοντας, για μία ακόμα φορά, το ρόλο της συμμετοχής σε ένα σύστημα που το κοινό "κακό" συμφέρει, πραγματικά, τους πάντες! Μα τι καλή που είναι η παιδεία μας...

Υ.Γ.: Είπα, με αφορμή τα παραπάνω και ξεφεύγοντας λίγο από το θέμα του kostis, να βάλω ένα quiz: Ποιά είναι η διαφορά μεταξύ Παιδείας και Εκπαίδευσης;

 

Copyright © topografoi.com